Dzisiaj zapraszam Was na kontynuację poprzedniego wpisu Kasi i Ewy o uważności w arteterapii. Znajdziecie tu ćwiczenia metodą arteterapii przez
kreację plastyczną, jako narzędzie rozwijające m.in uważność oraz samoświadomość
u dzieci od 4 roku życia, młodzieży i dorosłych.
Ewę możecie kojarzyć z popularnego artykułu o arteterapii dla dzieci oraz naszej wspólnej akcji - 21-dniowego wyzwania rozwojowego "Poznaj lepiej swoje dziecko!" 🙂
-----------------------------------------------------------
Tytuł ćwiczenia: Relaks
Stosując tego typu ćwiczenia w
rozwijaniu samoświadomości zadbajmy o odpowiednie warunki do działań; przyjazne
miejsce, może ograniczenie bodźców rozpraszających a kiedy trzeba towarzyszmy z
milczącą obecnością słuchając z uwagą tego, co chce nam powiedzieć rozmówca o
sobie po skończonych ćwiczeniach. Pamiętajcie o domknięciu/podsumowaniu każdego
ćwiczenia.
Autor: Ewa Baranowska-Jojko
Cel:
odkrycie sposobów na to, żeby poczuć się odprężonym, zrelaksować się.
Uczestnicy: dzieci od lat 4
Miejsce: klasa, sala lub inne miejsce
przyjazne dzieciom.
Materiały: kartka papieru, kredki
Opis ćwiczenia:
Część 1.
Dzieci siedzą przy stolikach. Przed nimi leży
kartka papieru i kredki.
Polecenie dla dziecka:
Zamknij na moment oczy, rozluźnij się i
wyobraź sobie siebie, jak wypoczywasz. Co wtedy robisz? Jak zachowuje się twoje
ciało? W jakim miejscu się znajdujesz? Kiedy już wiesz, otwórz oczy i narysuj
siebie, gdy wypoczywasz.
Część 2.
Dzieci prezentują i omawiają swoje prace.
-----------------------------------------------------------
Tytuł ćwiczenia: Odkrycie
Autor: Ewa Baranowska-Jojko
Cel: przyjrzenie się sobie, odkrywanie swoich
mocnych i słabych stron, rozwijanie świadomości ciała, akceptacja siebie,
zaproszenie do samorozwoju.
Uczestnicy: dzieci od 5 lat
Miejsce: sala lub inna przyjazna dzieciom przestrzeń
Materiały: kredki, kartki
Opis ćwiczenia:
Część I
Dzieci poruszają się po dywanie.
Polecenie dla dziecka:
Spróbuj poruszać się w różnych kierunkach w
swoim tempie. Zastanów się, jak zachowuje się twoje ciało, kiedy tak się
porusza. Czy jest rozluźnione, czy spięte? Wyprostowane czy zgarbione? Zastanów
się teraz, co robi twoja głowa, gdy się poruszasz? Twoja szyja? Twoje ramiona?
Co robią twoje ręce? Co robi twój brzuch? Co robią twoje plecy? Co robią twoje
nogi? W jaki sposób się poruszają? Co robi całe twoje ciało? A jak twoje ciało
będzie się zachowywało, gdy będziesz poruszać się bardzo szybko lub bardzo
wolno? W którym ruchu czujesz się lepiej? Poruszając się, pomyśl o sobie. Jaki
jesteś, gdy się poruszasz?
Część II
Dzieci siedzą w kole. Przed każdym dzieckiem
leży biała kartka papieru.
Polecenie dla dziecka:
Zastanów się, jak siebie postrzegasz. Co to
dla ciebie oznacza? Jakie obrazy przychodzą ci do głowy? Na czym się
najbardziej skupiasz? Jeśli już wiesz, narysuj to tak, jak potrafisz.
Część III
Prace zostają rozłożone obok siebie.
Prowadzący razem z dziećmi porównuje je, omawia poszczególne prace pod kątem
tego, jak dzieci postrzegają siebie, jak wydaje im się, że postrzegają je inni.
Stara się znaleźć przy tym mocne strony danego dziecka.
-----------------------------------------------------------
Tytuł ćwiczenia: To potrafię
Autor: Ewa Baranowska-Jojko
Cel:
odkrywanie swoich możliwości, odkrywanie talentów, rozwijanie wiary we
własne możliwości, rozwijanie poczucia własnej wartości.
Uczestnicy: dzieci od 5 lat
Miejsce: sala lub inna przestrzeń
przyjazna dzieciom.
Materiały: kredki, kartki papieru.
Opis ćwiczenia:
Część I
Dzieci siedzą przy stolikach. Przed nimi leży
kartka papieru podzielona na trzy części (w poziomie) oraz kredki.
Polecenie dla dziecka:
Zamknij oczy, weź głęboki oddech i rozluźnij
się. Kiedy jesteś odprężony i rozluźniony, pomyśl o rzeczach, które potrafisz
robić najlepiej. Co przychodzi ci do głowy? Może widzisz siebie, jak jeździsz
na rowerze, rysujesz lub robisz coś zupełnie innego? Pomyśl. Jeśli już to
wiesz, otwórz oczy.
Część II
Zastanów się i narysuj trzy rzeczy, które
potrafisz robić najlepiej i wiesz, że nikt ci tego nie odbierze.
Część III
Dzieci siedzą na dywanie z wykonanymi przez
siebie pracami. Prowadzący omawia wraz z nimi poszczególne prace.
Polecenie dla dziecka:
Opowiedz o tym, co potrafisz robić najlepiej.
-----------------------------------------------------------
Tytuł ćwiczenia: Uważność. Doceniaj
małe rzeczy.
Autor: Wiesław Karolak
Cel: ćwiczenie uważności, wnikliwa
obserwacja natury, konfrontacja/porównanie skali makro i mikro, skupienie uwagi
na detalach
Uczestnicy: dzieci młodzież, dorośli
Miejsce: klasa, sala
Materiały: lupy-szkła powiększające,
papiery, ołówki, kredki.
Czas: 2 godziny.
Opis ćwiczenia:
Gdy spojrzymy we wnętrze kwiatu, widzimy w nim chmury, blask słońca,
minerały, czas, ziemię i wszystko, co istnieje w kosmosie. Bez chmur nie byłoby
deszczu, a bez deszczu nie byłoby kwiatu. Thich Chat Hanh
Część I
Wycieczka do lasu, parku. Zbieranie
fragmentów natury: patyki, patyczki, liście, szyszki, kamienie. Alternatywnie
dla studentów wcześniej przygotowana kolekcja fragmentów natury: patyki,
patyczki, liście, szyszki, kamienie.
Część II
Przyjrzyjcie się wszystkim zebranym
elementom natury. Obejrzyjcie, oglądajcie bardzo dokładnie poszczególne fragmenty
natury. Szkicujcie i rysujcie to, co widzicie.
Część III
Szkło powiększające- lupa.
Obejrzyjcie, oglądajcie bardzo dokładnie detale natury przez lupę. Szkicujcie,
rysujcie to, co widzicie w lupie. Stwórzcie własną kolekcję powiększonej
natury.
Część IV
Szkło zmniejszające- odwrotna strona
lupy. Obejrzyjcie, oglądajcie bardzo dokładnie bardzo dokładnie detale natury
przez szkło zmniejszające. Szkicujcie, rysujcie to, co widzicie w szkle
pomniejszającym. Stwórzcie własną kolekcję zmniejszonej natury.
Konfrontacja: Porównajcie wszystkie
prace. Zobaczcie, co inni widzieli przez lupę. Porównajcie ze sobą różne
widzenia. Porozmawiajcie o tym, co powstało i o tym, co można zobaczyć przez
szkło powiększające.
-----------------------------------------------------------
Tytuł ćwiczenia: Rysowanie powietrzem (w
powietrzu)
Autor: Wiesław Karolak
Cel: medytacja, kontemplacja,
wyciszenie, uspokojenie, uwrażliwienie się na pozawerbalne sygnały od innych.
Uczestnicy: Młodzież, dorośli
Miejsce: otwarta przestrzeń
Materiały: zbędne
Czas: 1 godzina
Opis ćwiczenia:
Powietrze to mieszanina gazów. Nie
widzisz, ale odczuwasz. Powietrze czyste, świeże, łagodne, duszne, parne,
nagrzane, chłodne, bezpowietrzne. Powietrze to żywioł. Zaprzyjaźnij się z nim.
Część I
Zrelaksuj się. Zaczerpnij łyk
powietrza. Pozwól unieść się nastrojom, które mogą być subiektywną oceną
sytuacji. Bądź sam ze sobą. Odczuj złudzenia i doznania. Zaznacz swoją obecność
tu i teraz. Narysuj palcem lub dłonią sen, uśmiech, radość, chwile szczęścia
lub ich brak, wszystko, co chcesz powiedzieć. Rysunek twój jest niewidoczny,
jak we mgle, ale pozostaje w Twojej świadomości.
Część II
Rozluźnij się. Pomyśl, że nie jesteś
sam. Nie staraj się zrozumieć siebie w oderwaniu od innych. Postrzegaj siebie
wśród innych. Stań na wprost partnera lub obok niego, stwórzcie z innymi
uczestnikami krąg lub linię. Stwórzcie konfigurację ciał, dłoni. Oddychajcie
głęboko, przywracając ciału harmonię. Rysujecie w powietrzu palcem, dłonią
każdy indywidualnie lub stwórzcie wspólny obraz. Rysując, przekażcie swoje
obawy, pragnienia, wspomnienia, marzenia. Obraz, który narysujecie to nie
iluzja i choć istnieje tylko chwilę, pozostanie na zawsze w waszej pamięci.
Konfrontacja: Podzielcie się
odczuciami, których doznaliście rysując w powietrzu. Dlaczego ja sam? Dlaczego
ja z Tobą? Dlaczego ja z innymi?
-----------------------------------------------------------
Które ćwiczenie spodobało Ci się najbardziej?
Ćwiczycie uważność z dziećmi?
Wykorzystujecie w zabawie potęgę arteterapii?
-----------------------------------------------------------
Autorki:
Ewa Baranowska-Jojko - ukończyła studia pedagogiczne oraz podyplomowe z zakresu sztuki i arteterapii. Coach ICF. Na swojej ścieżce zawodowej uczyła się od wielu wybitnych specjalistów pracujących z dziećmi i osobami dorosłymi, za co jest im ogromnie wdzięczna. Nadal chętnie rozwija swoją wiedzę i umiejętności uczestnicząc w wielu kursach dla specjalistów. Posiada ponad dziesięcioletnie doświadczenie w pracy z dziećmi i osobami dorosłymi. Jako ekspert zewnętrzny sama chętnie dzieli się wiedzą z arteterapii oraz wykorzystaniem jej elementów w pracy dydaktyczno-wychowawczej dla nauczycieli. Autorka książek— Rozwojowa kreska. Ćwiczenia plastyczne z elementami arteterapii oraz Rozwojowe wzgórze. Program rozwoju osobistego dla dzieci z elementami arteterapii — Wydawnictwa Harmonia. Chętnie współpracuje z uczelniami wyższymi, instytucjami, stowarzyszeniami, fundacjami i innymi, którym bliska jest poprawa, jakości życia uczestników zajęć.
strona: rozwojowakreska.pl
strona: rozwojowakreska.pl
Katarzyna Ziemer - ukończyłam 5 letnie studia na kierunku Psychologia na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach o specjalizacjach: psychologia kliniczna dzieci i młodzieży oraz psychologia kliniczna człowieka dorosłego. Ukończyła także psychoterapię w nurcie DMT (podejście integrujące pracę psychologiczną z procesami zachodzącymi w ciele). Katarzyny Ziemer nauczyciele psychoterapii DMT to: Penelope Best, Sue Curtis, Prof. Bonnie Meekums, Lorna Hauff, Susan Scarth, Jeanette MacDonald, Aleksandra Rayska, Izabela Guzek, Jekatierina Mirlina, Małgorzata Wiśniewska, Zuzanna Pędzich, Justyna Torłop – Bajew, Agnieszka Sokołowska. Inni psychoterapeuci, u których się szkoliła z integratywnej psychoterapii werbalnej (w ramach rocznego kursu „Psychoterapia i Poradnictwo” w Polskim Instytucie Psychoterapii Integratywnej) to: Andrzej Nehrebecki, Milena Karlińska – Nehrebecka, Dagmara Kuczyńska – Ginko.Psychoterapię z dziećmi i rodzinami poznawała m.in. u mgr Marii Bulińskiej. Trenerka umiejętności psychospołecznych.
strona: psychesoma.pl
strona: psychesoma.pl
